Ότι δεν έκαναν οι δικοί μας γονείς, πάντα θα υπάρχει κάπου μέσα μας και όταν έρχεται η στιγμή που γινόμαστε κι εμείς γονείς, όλο αυτό εμφανίζεται σε στιγμές που δεν περιμένουμε και λέμε «Θεέ μου, ακούγομαι σαν τη μάνα μου!»
Δεν υπάρχει σωστός τρόπος να μεγαλώσεις ένα παιδί, όσα βιβλία και άρθρα να διαβάσεις. Κάποιοι θα θηλάζουν, κάποιοι θα εμβολιάζουν, κάποιοι θα δίνουν ζάχαρη και αναψυκτικά και άλλοι πάλι όχι. Και πάντα θα υπάρχουν διαφορετικά επιχειρήματα για το κάθε θέμα.
Νομίζω οτι ο καθένας πρέπει να πάει με αυτό που νιώθει ο ίδιος καλά και να αναλάβει την ευθύνη της απόφασής του. Τι σημασία έχει να εμβολιάσεις το παιδί σου αν κάθε μέρα τρέμεις με τη σκέψη οτι παίρνει μέσα του δηλητήριο? Τί σημασία έχει αν δεν θηλάζεις το μωρό σου αλλά κάθε βράδυ έχεις τύψεις και ενοχές που δεν το έκανες…
Εσύ με τί είσαι καλά;
Κατά τη διάρκεια της ημέρας ζούμε το παιδί μας, μιλάμε, συζητάμε, ακούμε όμως τί πραγματικά μας λέει;
Παίξαμε κάτι μαζί του σήμερα όση ώρα μας το ζητούσε και εμείς είμασταν στο τηλέφωνο;
Aυτό το μικρό ανθρωπάκι το γνωρίζουμε καλά ή απλά έτυχε να συζούμε σε ένα σπίτι και κάθε μέρα του κάνω παρατηρήσεις «μπας και μάθει».
Αν ήσουν στη θέση του πώς θα έβλεπες τον εαυτό σου σαν γονιό;
Θα σε ήθελες για μαμά ή για μπαμπά;
Tον ρώτησες ποτέ τί δεν του αρέσει απο σένα και θα ήθελε να αλλάξεις;
Mήπως αν σου πει κάποια πράγματα θα πρέπει όντως να τα αλλάξεις και σου είναι δύσκολο;
Τελικά αυτό που σκέφτομαι είναι ποιός μαθαίνει σε ποιόν όταν γίνεσαι γονιός…
Τα παιδιά μας αλλάζουν αρκετά. Το θέμα είναι, κάθε πρωί που ξυπνάμε, να αποφασίζουμε να είμαστε ανοιχτοί και ευέλικτοι στο να μάθουμε από το παιδί μας…
Πόσο προς την καλύτερη βερσιόν του εαυτού μας θα του επιτρέψουμε να μας πάει; Μπορούμε να αφεθούμε πραγματικά ή θα επιλέξουμε για ακόμα μια φορά να μιμηθούμε “γνώριμες” συμπεριφορές..;
Κάθε πρωί λοιπόν, θυμηθείτε, έχουμε μια ακόμα ευκαιρία να το κάνουμε σωστά.
Και όλες αυτές οι ευκαιρίες μαζί θα μας κάνουν τον γονιό που το παιδί μας θα θυμάται .
Nαταλί Σαμπά
Παιδοψυχολόγος-Παιγνιοθεραπεύτρια